หานลี่จึงบอกว่า ตนเป็นอิสระเสรี แต่ไหนแต่ไรก็ไม่ชอบต่อสู้ห้ำหั่น แต่ยามนี้วุ่นวายโกลาหล ยุคสมัยแห่งมหาสงครามกำลังจะเริ่ม หานลี่มีโอกาสบังเอิญได้ยันต์ค่ายกลเคลื่อนย้ายบรรพกาล ก็เลยอยากหาทางเอาตัวรอด
นักปราชญ์เคยกล่าวไว้ ฟ้าดินกว้างใหญ่เรื่องพิสดารต่างเกิดขึ้นได้ แล้วจะมีโรคที่รักษาไม่หายได้อย่างไร
ไม่ว่าฉีอวิ๋นเซียวจะต้องแลกกับอะไร ก็ต้องรักษาซินหรูอินให้หายให้ได้ หานลี่พูดถูก มีค่ายกลพิสดารนี้แล้ว ฟ้าดินแม้กว้างใหญ่แต่มีที่ใดไม่อาจไป ทั้งสองตกลงซ่อมค่ายกล ถ้าซ่อมเสร็จแล้ว โปรดพาพวกข้าไปด้วยนะ ฉีอวิ๋นเซียวจักรักษาซินหรูอินให้หายดีให้จงได้ เป็นอันตกลง หานลี่รบกวนท่านทั้งสองแล้ว
และแล้ว หานลี่ก็เดินทางมาถึงเมืองหลวง โลกผู้บำเพ็ญถูกเล่นงานยับเยิน ที่นี่กลับยังครึกครื้นไม่รู้ตัวกันเลย เพียงแต่ไม่รู้ว่า ความสงบสุขนี้ จะยั่งยืนแค่ไหน
ที่เมืองหลวงแห่งนี้ ยังมีผู้บำเพ็ญพเนจร สองตาหลานที่อยู่ในขั้นปรับปรุงลมปราณ เซียวชุ่ยเอ๋อร์ กับ เซียวเจิ้น
เมื่อได้พบกับหานลี่ เซียวเจิ้นก็ใช้วิชากล่อมวิญญาณ แต่หานลีก็สกัดกั้นเอาไว้ได้ เซียวเจิ้นถึงกับขออภัยเป็นการใหญ่ หานลี่จำลมปราณของเซียวเจิ้นเอาไว้แล้ว ไว้มาหาในภายหลัง
หานลี่เดินทางจนมาถึงหน้าจวนฉิน ถามฉินกุ้ยคนที่นอนกระดิกตีนอยู่หน้าประตูว่าที่นี่ใช่จวนฉินไหม เขาจึงบอกว่าตาบอดรึไง ตัวหนังสือข้างบนใหญ่เบ้อเร่อเทิ่ม
หานลี่มีธุระสำคัญต้องการขอพบนายท่านจวนนี้ รบกวนพี่ชายช่วยแจ้งให้ที แต่ฉินกุ้ยไม่ฟัง อ้างกฏระเบียบมากมาย คิดว่าหานลี่มาขายตัวเป็นทาส เพราะหานลี่แต่งตัวซอมซ่อ
หานลี่จึงต้องบอกว่า ใต้เท้าฉินคือท่านอาของข้า มาหาเพราะมีเรื่องสำคัญต้องหารือ มีจดหมายจากผู้อาวุโสมาด้วย วานพี่ชายช่วยแจ้งข่าวที จนท่าทีของชายคนนี้เปลี่ยนไป แล้วเขาก็รีบไปแจ้งข่าวให้ทันที
ฉินกุ้ยมารายงานต่อ นายหญิงฉิน กับ ฉินเฟย ว่ามีคนมาขอพบใต้เท้า สีหน้านายท่านตอนแรกก็สงบนิ่ง แต่พอเห็นจดหมายสีหน้าก็เคร่งขรึม แล้วยังไล่ทุกคนออกมา บอกว่าจะสนทนาเป็นการส่วนตัว ทำให้ฉินเฟยคิดว่าเป็นลูกเมียน้อย นายหญิงฉินจึงบอกให้เลิกพูดเหลวไหล เดี๋ยวจะโดนหวดด้วยหวาย และสั่งให้ฉินกุ้ยไปคอยแอบฟังหน้าห้องหนังสือ หากมีข่าวอะไรให้รีบมารายงาน
ฉินเหยียนคาราวะท่านเซียน ยามสกุลฉินตกอยู่ในอันตราย ท่านเซียนหลี่ต้องยื่นมือมาช่วยแน่ หานลี่ว่า เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความลับของโลกผู้บำเพ็ญ
ข้อเสนอแนะ
รายงาน
ข้อเสนอแนะ
รายงาน
