ฝืนลิขิตฟ้าข้าขอเป็นเซียน ตอนที่ 113

เรื่องย่อตอนที่ 113: ความตายครั้งที่สี่ โอกาสสุดท้ายที่เหลืออยู่ 🌑 การต่อสู้กับจิตมารและการค้นหาความจริง หวังหลิน เผชิญกับความยากลำบากในการ ขับไล่จิตมารดวงสุดท้าย ออกจากร่าง แม้จะพยายามอย่างเร่งเร้ามาหลายวันแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ เขาตระหนักว่าการใช้เพียงพลังเซียนกดทับนั้นไร้ผล และจำต้องหาวิธีอื่น ในช่วงเวลานี้เอง หวังหลินได้ตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับ ดินแดนอสูรโบราณ ที่เขาพำนักอยู่ ว่ามีขนบธรรมเนียมและวิธีการบำเพ็ญเพียรที่แตกต่างจากโลกภายนอกมาก แต่มีร่องรอยคล้าย เศษเสี้ยวของโลกสวรรค์โบราณ เขาตั้งสมมติฐานว่าที่แห่งนี้อาจเป็นที่พำนักที่ถูกสร้างขึ้นโดยเซียนท่านใดท่านหนึ่ง และ สิ่งมีชีวิตที่อยู่ในที่แห่งนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับการเลี้ยงปศุสัตว์ในคอก สะท้อนถึงสัจธรรมว่าฟ้าดินมิได้มีเมตตาต่อสรรพชีวิต 🍻 การทดสอบสุดท้ายและการรู้แจ้ง จิตมารใช้ภาพหลอนเข้าทำลายวิถีจิตของหวังหลิน โดยฉายภาพความทรงจำเกี่ยวกับผู้คนสำคัญในอดีต ไม่ว่าจะเป็น จางหู่ เถี่ยจู้ ท่านพ่อ และท่านแม่ ทำให้หวังหลินเกือบจะเสียสติกลับคืนมา แต่ด้วยความพยายามอย่างหนัก หวังหลินก็ได้รู้แจ้งในหลักการของ พลังเซียนและพลังมาร ที่ดุจดั่งน้ำกับไฟ ในที่สุด เขาค้นพบว่า "ความกลมเกลียวคือหนทางเปลี่ยนภัยให้เป็นรอด" โดยอาศัยพลังที่ซ่อนเร้นและสิ่งของที่มีที่มาจากเดียวกันเป็นสื่อนำ ทำให้เขาสามารถ กักเก็บและรักษาส่วนของจิตมาร ที่ขับออกไปไม่สำเร็จไว้ได้ โดยเชื่อว่าในภายหน้าอาจมีประโยชน์ ⚔️ การเข้ารับตำแหน่งและการปราบปรามกบฏ หวังหลิน เดินทางไปยังค่ายทหาร กองทัพเกราะทมิฬ เมืองอสูรโบราณ เพื่อเข้ารับตำแหน่ง ผู้บัญชาการ โดยมี หานจิน เจ้าหน้าที่กำกับดูแล มาคุ้มกัน รองผู้บัญชาการ ซือหม่าเหยียน และ แม่ทัพซุน ไม่ยอมรับการมาของผู้บัญชาการคนใหม่ พวกเขามองว่าหวังหลินเป็น คนไร้ค่า ที่มาแย่งชิงตำแหน่งอย่างไม่คู่ควร และ มิอาจทำอะไรหวังหลินได้อย่างโจ่งแจ้ง ซือหม่าเหยียนจึงสั่งให้ลูกน้องขัดขวางไม่ให้หวังหลินเข้าค่ายบัญชาการ แต่หวังหลินไม่ตอบโต้ด้วยกำลัง แต่ใช้ บัญญัติทัพอสูรสวรรค์ ข้อที่แปด เป็นเครื่องมือ เมื่อ แม่ทัพซุน เย้ยหยันหวังหลินอย่างรุนแรงว่า "ข้าบอกว่าเจ้าเป็นคนไร้ค่า" หวังหลินก็ใช้คำพูดดูถูกนั้นเป็นเหตุผลสั่ง "จับกุมแม่ทัพ" ทันที และเมื่อเหล่าพลอสูรเข้าช่วย แม่ทัพซุน หวังหลินก็สั่งการอย่างเด็ดขาด: "เจ้าสังหารแม่ทัพ ทั้งยังเข่นฆ่าพลอสูร"