ตอนที่ 182 "จงโกรธ โกฮัง เรียกพลังที่หลับใหลอยู่ออกมาซะ!" ดราก้อนบอลแซด Dragon Ball Z สปอย

เซลก้าวเข้าหาโกฮัง แล้วก็กระโดดยิงพลังใส่ โกฮังก็หลบได้ทุกนัด กองทัพที่จะไปถล่มเซลได้เตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว แต่ราชาว่าไม่ไหวหลอก สัตว์ประหลาดที่ชื่อเซลล์นั่น ยังไงพลังของกองทัพก็ทำอะไรมันไม่ได้หรอก ชายหนุ่มที่เคยช่วยโลกไว้ก่อนหน้านี้ได้ต่อสู้และพ่ายแพ้ และคนที่ชายหนุ่มคนนั้นเอ่ยชื่อออกมาด้วยความมั่นใจก็คือ เด็กหนุ่มที่กำลังต่อสู้อยู่ตอนนี้ ดังนั้นพวกเราจงฝากฝังทุกอย่างไว้ที่เด็กหนุ่มคนนั้นเถอะ โชคชะตาของโลกใบนี้ ขึ้นอยู่กับการต่อสู้ของเด็กหนุ่มคนนั้นแล้ว แล้วเซลล์ก็โจมตีโกฮังโดน โกฮังโดนทุบหัว แล้วก็ปล่อยพลังใส่จนกระเด็นไปชนกับก้อนหิน ฝุ่นควันฟุ้งกระจาย เซลก็คิดว่าเอาชนะโกฮังได้แล้ว จีจี้ที่ดูถ่ายทอดสดอยู่ที่บ้านถึงกับเป็นลม พิคโกโร่ก็โกรธจัดที่โกคุปล่อยให้โกฮังไปตาย โกคุก็บอกว่าอย่าใจร้อนไปสิพิคโกโร่ จิตของโกฮังไม่ได้หายไปสักหน่อย เซลก็บอกให้โกคุกินถั่วเซียนแล้วลงมาสู้กันต่อ โกคุก็บอกให้เซลล์ดูข้างหลังให้ดีๆ ซากก้อนหินข้างหลังก็เริ่มเปล่งแสง โกฮังก็ยืนอยู่ในนั้น เขาก็เดินเข้ามาหาเซลล์ โกฮังบอกให้เซลล์พอสักทีเถอะ การต่อสู้แบบนี้มันไม่มีความหมายอะไรเลย จริงๆแล้วโกฮังไม่ได้อยากต่อสู้เลยสักนิด ไม่ได้อยากฆ่าใครเลย ถึงจะเป็นคนที่เลวร้ายแบบเซลล์ก็ตาม โกฮังไม่ได้ชอบการต่อสู้เหมือนกับพ่อ ตั้งแต่ตอนที่โกฮังเด็กๆ ถ้าโกรธจัดเมื่อไหร่ ก็จะเกิดเรื่องอะไรบางอย่างที่แม้แต่ตัวเองก็ไม่เข้าใจ ครั้งแรกคือตอนที่ชาวไซย่าที่ชื่อว่าราดิชบุกเข้ามาจากอวกาศ ตอนที่คุณพิคโกโร่ฝึกวิชาให้ก็เหมือนกัน ตอนที่ไปสู้กับฟรีเซอร์ที่ดาวนาเม็กก็ด้วย พอโกฮังโกรธจนสติขาดเมื่อไหร่ เขาจะลืมสติของตัวเองและเริ่มต่อสู้ด้วยพลังมหาศาลอย่างบ้าคลั่ง แล้วตอนที่ฝึกวิชาอยู่ในห้องกาลเวลา พลังของโกฮังก็มากขึ้น โกคูคงคิดเรื่องนั้นเอาไว้แล้ว เมื่อเซลล์ได้ฟังดังนั้นก็หัวเราะออกมา คงจะคิดว่าถ้าเซลล์ได้ฟังแล้วคงจะกลัวหัวหดขึ้นมางั้นหรอ ตรงข้ามเลย เซลล์ยิ่งอยากทำให้โกฮังโกรธยิ่งขึ้น เซลล์อยากเห็นพลังที่ซ่อนอยู่ของโกฮัง เซลล์จึงพยายามทำให้โกฮังโกรธ แต่โจมตีเท่าไหร่โกฮังก็ไม่ยอมโกรธสักที เมื่อเซลโจมตีมากเข้า โกฮังก็เตะเข้าไปที่เบ้าหน้า จนเซลก้นจ้ำเบ้าเลย เซลล์ลุกขึ้น เช็ดเลือดที่ปาก ไม่ว่ายังไงเซลจะทำให้โกฮังโกรธให้ได้ แล้วตอนนี้ก็จบลง #สรุปเนื้อเรื่อง #วาโนอิ #ดราก้อนบอลแซด