ตอนที่ 14. บ้านที่ตราประจำตระกูลเป็นดอกฟูจิ ดาบพิฆาตอสูร Demon Slayer สปอย

เพื่อปกป้อง Zenitsu ที่ปกป้องกล่องของ Nezuko ทันจิโร่จึงพุ่งเข้าใส่ นักล่าอสูรจากการคัดเลือรอบสุดท้ายที่สวมหน้ากาก ด้วยพลังทั้งหมดที่เหลืออยู่ ทันจิโรใช้หมัดที่ทำให้ซี่โครงแตกและทำให้เขากระเด็นไป เหตุที่ Zenitsu ไม่ได้ชักดาบเพราะมันเป็นข้อห้ามสำหรับหน่วยพิฆาตอสูรที่จะทำร้ายกันเอง หัวหมูป่าขอโทษอย่างอ่อนแอจึงตัดสินใจต่อสู้กับทันจิโร่ด้วยมือเปล่า ทันจิโร่พยายามเสริมว่ามันเป็นข้อห้ามสำหรับเราที่จะต่อสู้ด้วยวิธีใดก็ตาม แต่หัวหมูป่าก็พุ่งไปข้างหน้าและโจมตี ทันจิโร่โต้กลับแต่ก็ต้องดิ้นรนเพื่อไม่ให้โดนโจมตี ด้วยท่าทางการต่อสู้ที่ต่ำต้อยของคนแปลกหน้าราวกับสัตว์ร้าย เขาพยายามที่จะโจมตีให้ต่ำลงไปอีก แต่นักล่าอสูรที่สวมหน้ากากมีความยืดหยุ่นเป็นพิเศษ เข้ามาเล่นงานโดยการงอขาของเขาไปข้างหน้า จากนั้นหัวหมูป่าก็โชว์ว่าเขาสามารถยืดตัวไปข้างหลังได้มากแค่ไหน ทำให้ทันจิโรเตือนไม่ให้ทำเช่นนั้นเนื่องจากซี่โครงที่หัก หัวหมูป่าพูดตรงไปตรงมาว่าเขาไม่สนใจอนาคตและมีความสุขกับปัจจุบัน ทำให้ทันจิโรโกรธที่เขาขาดการมองการณ์ไกล เขาคว้าไหล่ของนักล่าอสูรที่สวมหน้ากากและเรียกร้องให้เขาสงบสติอารมณ์ เอาหัวโขกหน้าผากไปเต็มๆ Zenitsu ได้ยินเสียงของการกระแทกและเชื่อว่ากะโหลกศีรษะต้องร้าวอย่างแน่นอน หัวหมูป่าเซถอยหลังด้วยความเจ็บปวดและหน้ากากหมูป่าก็หลุดออก ทันจิโรและเซนิตสึประหลาดใจที่นักล่าอสูรมีใบหน้าที่สวยงามจนดูราวผู้หญิง ซึ่งตรงกันข้ามกับร่างกายที่มีกล้ามเนื้ออย่างสิ้นเชิง หัวหมูป่าถามว่ามีปัญหากับรูปร่างหน้าตาของเขารึไง โดยสงสัยว่าทำไมเซนิตสึถึงจ้องมองเขา ซึ่งเซนิตสึปฏิเสธ ทันจิโรพูดแทรกว่าเขามีใบหน้าที่ "เล็ก ผิวขาว และน่าดึงดูด" ต่อความผิดหวังของคนแปลกหน้า เขาแนะนำตัวเองให้ทันจิโร่รู้จักในชื่อ ฮาชิบิระ อิโนะสุเกะ และบอกว่าอย่าลืมมัน เมื่อทันจิโร่ถามว่าสะกดอย่างไร อิโนะสุเกะก็ตัวแข็งทื่อโดยที่เขาไม่รู้ แต่แล้วจู่ๆ ก็หมดสติและล้มลงไป ทันจิโร่เชื่อว่าเขาถูกกระทบกระเทือนจากการเอาหัวโขก เทรุโกะที่ประหลาดใจก็ขอสัมผัสหน้าผากของทันจิโร ในขณะที่เซนิตสึไม่เชื่อว่ามีเลือดอยู่บนตัวทันจิโระ ในเวลาต่อมา อิโนะสุเกะก็ตื่นขึ้นพร้อมกับเสียงกรีดร้องอันดัง ทำให้เซนิตสึตกใจกลัว เขาไล่ตามจนเห็นเด็กๆ และทันจิโร่กำลังฝังศพคนตายจากคฤหาสน์ อิโนสึเกะถามว่ากำลังทำอะไรและทำไปทำไม เขาปฏิเสธที่จะช่วยเหลือ ท่ามกลางควา