Night of the funeral (คืนส่งศพ) - The Ghost Studio

นิยายแต่ง สนับสนุนผลงาน: คืนส่งศพ ดวงจันทร์ลอยอยู่ต่ำเหนือท้องฟ้า ส่องแสงสีเงินอ่อนๆ ทั่วหมู่บ้านที่เงียบสงัด ลมไม่มีแม้แต่รอยกระซิบเดียว ยกเว้นเสียงใบไม้ที่กระทบกันเบาๆ คืนนี้เป็นคืนก่อนวันงานศพ และบ้านแห่งนี้เต็มไปด้วยความรู้สึกอึมครึมราวกับผนังเองก็รู้สึกเศร้า นีน่ายืนอยู่ที่หน้าต่าง มองออกไปในความมืด หัวใจของเธอเจ็บปวดด้วยความเศร้าที่เธอไม่สามารถอธิบายได้ วันพรุ่งนี้ พวกเขาจะนำพ่อของเธอไปฝังดิน ความคิดที่จะไม่ได้ยินเสียงพ่ออีกต่อไป หรือไม่ได้รู้สึกถึงอ้อมกอดอันอบอุ่นของเขา มันแทบจะเป็นสิ่งที่รับไม่ได้ แม่ของเธอกำลังอยู่ข้างล่าง เตรียมการสำหรับพิธีต่างๆ แม่ดูเงียบสงบแปลกๆ ตลอดทั้งวัน ราวกับว่าท่านได้ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว แต่เธอเห็นการสั่นเล็กน้อยในมือของแม่ทุกครั้งที่ท่านจับอะไรบางอย่าง สายตาของแม่ดูเหมือนจะมองทะลุทุกสิ่งรอบตัว ราวกับหลงทางในความคิดของตัวเอง หมู่บ้านแห่งนี้เล็กมาก ทุกคนรู้จักกันดี พรุ่งนี้แต่เช้า พิธีศพจะเริ่มต้น ชาวบ้านจะมารวมตัวกัน เดินตามหลังรถบรรทุกศพไปที่สุสาน เสียงกลองจะดังไปตามก้าวของการเดิน เป็นสัญญาณของการกล่าวลาครั้งสุดท้าย นีน่าหายใจออกยาวๆ ลมหายใจของเธอทำให้กระจกหน้าต่างขุ่นขึ้น เธอแทบจะได้ยินเสียงพ่อพูดกับเธอว่า "จงเข้มแข็งนะ ลูก จำไว้ว่าเวลาที่ดีๆ ที่เราเคยมีด้วยกัน" แต่จะทำได้อย่างไร? เธอจะก้าวต่อไปได้อย่างไร เมื่อโลกมันช่างว่างเปล่า ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เป็นคุณป้าสุวรรณ เพื่อนบ้านที่ถือเทียนเล็กๆ ในมือ "ฉันเอานี่มาให้" คุณป้าสุวรรณพูดเบาๆ "เป็นสัญลักษณ์ของแสงในความมืด พ่อของลูกคงอยากให้ลูกพบกับความสงบ" นีน่ายิ้มบางๆ รับเทียนจากมือของคุณป้าสุวรรณ เทียนนั้นส่องแสงสลัวๆ ในอากาศยามค่ำคืน ความอบอุ่นจากมันทำให้เธอรู้สึกถึงความสะดวกใจเล็กๆ เหมือนเป็นการเตือนใจว่า แม้ในช่วงเวลาที่มืดมนที่สุด ก็ยังมีแสงที่ส่องมาได้ "ขอบคุณค่ะ" นีน่าพูดด้วยเสียงที่เบาแทบไม่เกินกระซิบ คุณป้าสุวรรณพยักหน้า "เราทุกคนอยู่ที่นี่เพื่อเธอนะ อย่าลืม" เมื่อคุณป้าสุวรรณเดินออกไป นีน่าปิดประตูและเดินกลับไปที่หน้าต่าง คืนนี้ยังคงเงียบสงัดเหมือนเดิม แต่บรรยากาศไม่รู้สึกหนาวเย็นเหมือนก่อน เธอรู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันที่ยากลำบาก แต่บางที เธออาจจะสามารถแบกรับความทรงจำของพ่อไปได้ และพบกับความแข็งแกร่งในความรักที่ไม่เคยจางหาย