Pwede naman na isa lang ibigay..

Nagsisimula ang kuwento sa eksena ng isang photographer na kumukuha ng litrato para sa isang automobile magazine. Hindi sinasadyang nakuhanan niya ng larawan ang isang batang babae na naglalakad sa harap mismo ng kanyang camera. She excused politely at umalis na. Isang araw, nagpunta ang photographer sa isang salon na kung saan hindi sinasadya ay ang lugar kung saan nagtatrabaho ang babae. Naiwan niya ang kanyang beanie sa salon nang hindi sinasadya, nag-iwan ng pagkakataon sa babae na pumunta sa kanyang pinagtatrabahuan upang ibalik ito. Kaya pumunta siya sa kanyang studio at ibinalik ang kanyang beanie. Pero bago siya umalis, nag-pose siya bilang model. Nalaman nilang pareho sila ng passion. Siya ay isang propesyonal na photographer at siya ay isang batang babae na nangarap na maging isang modelo. Naging malapit sila at nagtagal nang magkasama. Kumuha siya ng maraming mga larawan sa kanya at inilathala ang mga ito. Isang araw, isang aksidente ang nangyari habang sinusubukan niyang kumuha ng isang bagay mula sa isang mataas na rack sa kanyang studio. Isang bukas na bote ng photographic na produkto ang nahulog at natapon sa kanya. Agad siyang dinala sa ospital. Ang kemikal ng produktong photographic ay napakalason, napinsala nito ang kanyang mga mata nang labis na halos hindi na siya muling makakita. Isang himala ang nangyari, pagkaraan ng ilang sandali na inaalagaan sa ospital, tinanggal ng mga doktor ang mga benda sa kanyang mga mata. Binuksan niya ang kanyang mga mata at nakita niya ang katrabaho ng photographer na may hawak na cake ng pagdiriwang na may kandila. Dinala siya ng katrabaho sa kanyang studio, ngunit wala siya doon upang matagpuan. Nalungkot siya dahil mahal na mahal niya ito, akala niya iniwan siya ng photographer. Isang araw nang siya ay nagtatrabaho, lumapit ang katrabaho at ipinakita sa kanya ang magazine na inilathala nito kasama niya bilang modelo. Naalala niya ang lugar ng karera kung saan sila magkasama noon. Natagpuan niya ito doon na nakaup